A: Balkonlardan korkacağını söylesem inanmazdın değil mi?
B: Evet, haklısın bu saçma korkunun ne zaman üzerine gitmeye kalksam, birileri benden önce davranıp, balkonlarından bana sesleniyor gibi geliyor
A: Nasıl yani? Kim olnlar? komşuların mı?
B: Şimdi anlatsam iyice delirdiğimi sanacaksın ama hayır komşularım değil.
A: ?
B: Ne zaman, çiçeklerimle konuşmak, kedimi okşamak ve hak ettiğim oksijeni almak için balkona çıksam, uzaktan gelen gür bir ses - ama öyle tatlı tatlı anlatan değil- bana yanlış yapıyormuşum gibi hissettiriyor. Sanki mutlu olmam için çok çabalıyormuş da ben anlamıyormuşum ki azarlıyor beni. o sesi duyduğum anda, aklımdan şüphe etmeye başlayıp, beraber yaşadığım herkesi ve canlıyı unutup, koşarak odama sığınıp, uyanmamak üzere yatmak istiyorum. Yastıklar başıma bir türlü oturmuyor; ne kuş tüyü ne de ortopedik… Bütün gece süren karanlığın bitmesini beklerken, gün ışığını görünce de korkup saklanmak istiyorum.
A: Depresyonda olmadığına emin misin? Belki de sadece kafanda kurduğun sanrılarınla mücadeledir seninki.
B: Aslına bakarsan bu aralar depresyonumla bile gurur duyar oldum. Bana duygularım olduğunu, kaybetmek istemediğim ve önemsediğim şeyler olduğunu hatırlatıyor. Depresyonda olmayan insanların vurdum duymazlıkları karşısında, onu daha da beslemeyi seçiyorum belki de. Yani bana kendimi insan gibi hissettiriyor, anlıyor musun?
A: Hımm, hiç böyle düşünmemiştim ama o zaman ben nasıl biriyim senin gözünde?
B: Bence sen, dışarıda olup bitene kulaklarını tıkayıp, iç dünyandakilerle yetinebilmeyi başarabilen, evrimini olmayanlar üzerine değil de, sahip oldukların üzerine kurabilmeyi becermiş, bencil bir insansın dostum.
A: Bana Bencil mi dedin? Asıl sen bencilsin. Sadece olmayan sorunlarınla dikkat çekmeye çalışan bir budaladan başka bir şey değilsin. Gaipten sesler duyup, depresyonunla övünüyor ve sonra da iyi bir insan olduğunu savunuyorsun. Sence bu biraz garip değil mi?
B: Ah be dostum ben aslında sana iltifat etmek istemiştim bencil derken. Kelimelerin, bilindik, alışagelmiş kullanımları haricinde bir de yaşanan gerçeklere göre mutasyona uğradıklarını düşünürüm hep. Bak sana söylediğim onca şeyin arasından bir tek ‘Bencil’i cımbızlayıp, kızıp bana saldırmanın sebebi de bu işte. Oysa bazı şeyler ya da insanlar
gibi kelimeler de onları tamamlayan diğer kelimelerle güzelleşebilir ve erdemlenebilir. Ama haklısın bazen de öyle kötü bir araya gelirler ki; kinle, hırsla, körlükle ve cehaletle kirlendikten sonra cümleye katılıp, insanın hayatını karartabilecek kadar güçlenirler.
Tıpkı balkondan gelen o ses gibi…
